வறுமைக்கோடு - DINAMANI EDITORIAL

வறுமைக்கோடு என்றால் என்ன என்று சில மாதங்களுக்கு முன்பு நீதிமன்றம் ஒரு கேள்வியை எழுப்பியது. அதற்கு திட்டக் கமிஷன், "நாள் ஒன்றுக்கு நகர்ப்புறத்தில் ரூ.32, ஊரகப் பகுதியில் ரூ.26-க்கும் குறைவாகச் சம்பாதிப்பவர்கள் வறுமைக்கோட்டுக்குக் கீழே வாழ்பவர்கள்' என்று விளக்கம் அளித்தது. இதற்கு நாடு முழுவதும் கடும் எதிர்ப்பு எழுந்தது. விற்கும் விலைவாசியில் இந்தப் பணத்தில் மனிதன் உயிர்வாழ முடியுமா? இதென்ன அபத்தம்? இந்தப் புள்ளிவிவரம், குளிர்சாதன வசதி செய்யப்பட்ட அறையில் உட்கார்ந்து எழுதுபவர்களால் தரப்படுகின்றது என்றெல்லாம் கடும் விமர்சனங்கள் எழுந்தன.இப்போது திட்டக் கமிஷன் வறுமைக்கோடு குறித்து வெளிப்படையாகவே அறிவித்துள்ளது. அதாவது, நகர்ப்புறத்தில் தனிநபர் வருமானம் ரூ.28.65-க்கு கீழாகவும், கிராமப்புறத்தில் ரூ.22.42-க்கு கீழாகவும் இருந்தால் அவர்கள் வறுமைக்கோட்டுக்கு கீழே வாழ்பவர்கள். அதாவது, நான்குபேர் கொண்ட ஒரு குடும்பத்தை வறுமைக்கோட்டுக்குக் கீழே வாழும் குடும்பம் என்று வரையறை செய்ய, அந்தக் குடும்பத்தின் ஒரு நாள் வருவாய், நகர்ப்புறத்தில் ரூ.114-க்கு (மாதம் ரூ.3,420) குறைவாகவும், கிராமப்புறத்தில் ரூ.90-க்கு (மாதம் ரூ.2,700) குறைவாகவும் இருந்தால் அவர்கள் வறுமைக்கோட்டுக்குக் கீழே வாழ்பவர்கள் என்று கொள்ளலாம். இது ஏற்கெனவே நீதிமன்றத்தில் தெரிவித்த வருவாயைக் காட்டிலும் மிகவும் குறைவு. ஆகவே, நாடாளுமன்றத்தின் இரு அவைகளிலும் உறுப்பினர்கள் அமளி செய்தார்கள்.திட்டக் கமிஷன் சொல்லும் அளவீடு கேலிக்கூத்து என்றால் அதைவிடப் பெரிய கேலிக்கூத்து நாடாளுமன்ற உறுப்பினர்களுடையது. இவர்களுக்கு வறுமை என்றால் என்னவென்று தெரியாது. இவர்களுக்கு வாக்குகளும் அதன் விலையும் மட்டும்தான் தெரியும். இவர்களில் சிலரது ஆண்டு வருமானம் பல கோடிகள் என்றால், ஏனைய பலரின் மாத வருமானம் சில லட்சங்கள். ஒருவேளை, இவ்வளவு குறைந்த பணத்தில் உயிர்வாழும் ஒரு வாக்காளரின் வாக்குக்கு ஏன் ஆயிரக்கணக்கில் விலை என்ற சுயகேள்வியால் எழுந்த கோபமாகவும்கூட இருக்கலாம், இந்தக் கூச்சலும் குழப்பமும்!இந்தியாவில் 2004-05-ம் ஆண்டில் வறுமைக்கோட்டுக்குக் கீழே வாழ்வோர் 37.2%. இந்த அளவு 2010-11-ம் ஆண்டில் 29.8% ஆகக் குறைந்துள்ளது. அதாவது, வறுமைக்கோட்டுக்குக் கீழே வாழ்வோர் எண்ணிக்கை குறைந்துள்ளது. அப்படியானால் இவர்கள் அதிகம் சம்பாதிக்கும் நிலைமை உருவாகியிருக்க வேண்டுமே? ஒரு குடும்பத்தின் வருவாய் கூடியிருக்க வேண்டுமே? ஆனால், திட்டக் கமிஷன் வறுமைக்கோட்டுக்கான வருமான அளவை மேலும் குறைக்கின்றது. இது எளிதில் புரியாத பொருளாதாரப் புதிர்.இதே காலகட்டத்தில், தமிழ்நாட்டைப் பொருத்தவரை வறுமைக்கோட்டுக்குக் கீழே வாழ்வோர் எண்ணிக்கை 29.4% லிருந்து 17.1% ஆகக் குறைந்துள்ளது. அதாவது, பல லட்சம் குடும்பங்களின் மாத வருமானம் உயர்ந்திருக்கிறது. எந்த அளவுக்கு உயர்ந்திருக்க முடியும்? 2009-10-ம் ஆண்டில் தமிழகத்தின் சராசரி (வறுமைக்கோடு நிர்ணயிக்கும்) தனிநபர் வருவாய் கிராமப்புறத்தில் ரூ.639, நகர்ப்புறத்தில் ரூ.800. இவை வெறும் புள்ளிவிவரங்கள்.ஒரு மனிதன் அரசு தரும் அத்தனை சலுகைகளையும் பெற்றுக்கொண்டு, விலையில்லா அரிசி, அரசு மருத்துவமனையில் மருந்து மாத்திரை, அரசின் மருத்துவக் காப்பீட்டில் சிகிச்சை பெறுதல், அரசுப் பள்ளியில் குழந்தைகளைப் படிக்கவைத்தல், ஒரு விளக்கு திட்டத்தில் வீட்டுக்கு இலவச மின்சாரம் பெறுதல் போன்ற அத்தனை சலுகைகளையும் பெற்றுக்கொண்டு, இந்தக் குறைந்த வருமானத்தில் வாழ்கிறார் என்பதுதான் இந்தப் புள்ளிவிவரம்.தமிழ்நாட்டில் சத்துணவுத் திட்டத்தில் ஒரு குழந்தைக்கு ஒரு நாளைக்குச் செலவிடப்படும் தொகை ரூ.6 மட்டுமே. இந்த திட்டத்திலும் உணவுத் தானியங்கள் திருடு போகவும் செய்கின்றன. அதன் பிறகும் இந்த ஆறு ரூபாயில், 478 கலோரி, 15.26 கிராம் புரோட்டீன் உள்ள உணவுகளை வழங்குகிறார்கள். இதுபோன்று ஒரு தனிநபர் தனது குழந்தைக்கு வெறும் ரூ.6 கொடுத்து மதிய உணவைப் பெற்றுத்தர முடியுமா? தேநீர்கூட வாங்கித் தர முடியாது. ஓர் அரசு ஒட்டுமொத்தமாகச் செய்வதற்கும், ஒரு தனிநபர் செய்வதற்கும் நிறைய வேறுபாடுகள் இருக்கவே செய்யும்.தமிழக அரசின் கடைநிலை ஊழியரின் மாதச் சம்பளம் ரூ.5,299 என்றால், அவருக்கான வாடகைப்படி சென்னை பெருநகரில் ரூ.500, மாநகராட்சியில் ரூ.300, நகராட்சியில் ரூ.200. இந்த வாடகைப் படிக்கும் அவர் கொடுக்கும் வாடகைக்கும் ஏதாவது தொடர்பு இருக்குமா? சிறு நகரங்களில்கூட வாடகை உயர்ந்துவிட்டது. குறைந்தது ரூ.3,000 வாடகை கொடுத்தாக வேண்டும். அதை அவர் எப்படிக் கொடுக்கிறார் என்பது சராசரி வாக்காளருக்குக் கூடத் தெரிந்த உண்மை.இந்தியாவை ஒட்டுமொத்தமாகப் பார்த்து, அரசின் சலுகைகளைக் கழித்துக் கணக்கிடும் திட்டக் கமிஷனின் வெறும் புள்ளிவிவரத்துக்காகக் கொதித்தெழும் நாடாளுமன்ற உறுப்பினர்கள், முறையற்ற வழிகளில் வருமானம் தேடுவதிலும், தொகுதி மேம்பாட்டு நிதியைச் செலவிடுவதிலும் ஊழல் செய்வோரை அம்பலப்படுத்துவதிலும் முனைப்புக் காட்டினாலே போதும். இந்தியாவில் அனைவரும் பணக்காரர்களாகிவிடுவார்கள். கம்பன் சொல்வதுபோல கொடுப்பார் இல்லை, கொள்வார் இல்லையால் என்ற நிலைமையை உருவாக்க வேண்டியவர்கள் வெறும் புள்ளிவிவரத்துக்காக கூச்சல் போடுவானேன்?

சுஜாதாவின் பத்துக் கட்டளைகள்

சுஜாதாவின் பத்துக் கட்டளைகள்… (கண்டிப்பாக படிக்கவும் !!!)

1. ஒன்றின் மேல் நம்பிக்கை வேண்டும், ஏதாவது ஒன்று. உதாரணம் கடவுள், இயற்கை, உழைப்பு, வெற்றி இப்படி எதாவது… நம்பிக்கை நங்கூரம் போல. கேள்வி கேட்காத நம்பிக்கை. கேள்வி கேட்பது சிலவேளை இம்சை. நவீன விஞ்ஞானம் அதிகப்படியாகக் கேள்வி கேட்டு இப்போது தவித்துக் கொண்டிருக்கிறது.

2. அப்பா, அம்மா இரண்டு பேரும் வேலை சொல்வது பல சமயங்களில் கடுப்பாக இருக்கும். ஒருமாறுதலுக்கு அவர்கள் சொல்வதைச் செய்து பாருங்கள். அவர்கள் கேட்பது உங்களால் செய்யக் கூடியதாகவே இருக்கும். பொடிநடையாகப் போய் நூறு கிராம் காப்பி பவுடர் (அ) ரேஷன் கார்டு புதுப்பித்தல் இப்படிதான் இருக்கும்.

3. மூன்று மணிக்குத் துவங்கும் மாட்டனி போகாதீர்கள். க்ளாஸ் கட்பண்ண வேண்டி வரும். தலைவலி வரும். காசு விரயம். வீட்டுக்குப் போனதும் பொய் சொல்வதற்கு ரொம்ப ஞாபக சக்தி வேண்டும். இந்த உபத்திரத்துக்கு உண்மையைச் சொல்லிவிடுவது சுலபம். இளமைக்காலம், ஒளிக் கீற்றைப் போல் மிகவும் குறைந்த காலம், அதை க்யூ வரிசைகளிலும் குறைபட்ட தலைவர்களுக்காகவும் விரயம் செய்யாதீர்கள்.

4. நான்கு பக்கமாவது ஒரு நாளைக்குப் பொது விஷயங்களைப் படியுங்கள். பொது விஷயங்கள் என்றால் கதை, சினிமா, காதல் இல்லாதவை. உதாரணம் – யோக்கியமான செய்தித்தாள், மற்ற பேரைப் பற்றிக் கவலைப்படும் பத்திரிகைகள் அல்லது லைப்ரரியிருந்து ஒரு புத்தகம்.

5. ஐந்து ரூபாய் சம்பாதித்துப் பாருங்கள். சொந்தமாக உங்கள் உழைப்பில், முயற்சியில், யோக்கியமாக, மனச்சாட்சி உறுத்தாமல். அடுத்த முறை அப்பாவிடம் ஆயிரம் ரூபாய்க்கு ஷர்ட், சுடிதார் கேட்கும் முன்.

6. இந்தச் தகவல்களை படிக்கும் நிலைமை பெற்ற நீங்கள் இந்திய சனத்தொகையின் மேல்தட்டு ஆறு சதவிகித மக்களில் ஒருவர். அன்றாடம் சோற்றுக்காக அலையும், வசதியில்லாத கோடிக்கணக்கான மக்களைத் தினம் ஒரு முறை எண்ணிப் பாருங்கள்.

7. வாரத்தின் ஏழாவது தினமான ஞாயிறன்று என்ன செய்தாலும் காதல் பிஸினஸ் வேண்டாம். காதலுக்கு ரொம்பச் செலவாகும். மனம், வாக்கு, காயம்(உடல்), எல்லாவற்றையும் ஆக்கிரமிக்கும் தீ அது. பொய் நிறையச் சொல்ல வேண்டும். வினோதமான இடங்களில் காத்திருக்க வேண்டும். இந்த வயதில் நாசமாய்ப்போன படிப்புத்தான் உங்களுக்கு முக்கியம்.குறிப்பு: பெண்களை சைட் அடிப்பதும், கலாட்டா பண்ணுவதும், அவர்களுக்கு கர்சீப் முதலியன ரோடிலிருந்து பொறுக்கிக் கொடுப்பதும், உபத்திரமில்லாத கவிதைகள் எழுதுவதும், காதலோடு சேர்த்தியில்லை.

8.எட்டு முறை மைதானத்தை சுற்றி ஓடினால் எந்தச் சீதோஷ்ணமாக இருந்தாலும் நெற்றி வியர்வை அரும்பும். எதாவது தேகப் பயிற்சி செய்யவும். கடிகாரத்துக்குச் சாவி கொடுப்பதோ சீட்டாடுவதோ தேகப் பயிற்சி ஆகாது. எதையாவது தூக்குங்கள், எதையாவது வீசி எறியுங்கள். உங்கள் உடலில் ஊறும் உற்சாகத்துக்கு ஓர் ஆரோக்கியமான வடிகால் தேவை. ராத்திரி சரியாக தூக்கம் வரும். கன்னா பின்னா எண்ணங்கள் தவிர்க்கப்படும். ஒழுங்காக சாப்பிடத்தோன்றும். பொதுவாகவே சந்தோஷமாக இருக்கும்.

9. ஒன்பது மணிக்குள் வீட்டுக்கு வரவும். மிஞ்சிப் போனால் ஒன்பது மணி இரண்டு நிமிடம். ஒரு மணி நேரம் பாடம் அல்லது புத்தகம் படிக்கலாம்.

10. படுக்கப் போகும் முன் பத்து நிமிஷமாவது அம்மா, அப்பா, அண்ணன், தங்கை யாருடனாவது பேசவும் (பேசுவது என்று சொன்னவுடன் காதலியுடன் என்று நினைக்க வேண்டாம், நான் சொன்னது குடும்பத்தினருடன் மட்டும்). எதாவது ஒரு அறுவை ஜோக் அல்லது காலேஜில் நடந்த நிகழ்வுகள். சப்ஜெக்ட் முக்கியமில்லை. பேசுவது தான்.

இந்த பத்தில் தினம் ஒன்று என்று முயற்சி செய்து தான் பாருங்களேன்..